درمان‌های دارویی بیماری آلزایمر: وضع موجود و افق‌های آینده

زمینه:بیماری آلزایمر با کاهش تدریجی توانایی های ذهنی و اختلالات رفتاری مشخص می گردد و شایع ترین نوع زوال عقلی می باشد. این مطالعه مروری، درمان های کنونی برای نقایص شناختی و اختلالات رفتاری و روش های درمانی جدید در درمان این بیماری بررسی خواهد شد. مواد و روش‌ها:در این مطالعه مروری کار آزمایی های بالینی شاهدی موردی و همچنین مطالعات باز که دارای اعتبار کافی بودند بررسی شدند. از کلید واژه های آلزایمر، اختلال شناختی، اختلال رفتاری و کارآزمایی بالینی در سایت های معتبر PUBMED،EMBASE جهت جستجو استفاده شد. یافته‌ها: در برخی مطالعات تأثیر مثبت خفیفی برای منع کننده های کولین استراز در درمان اختلالات شناختی بیماری آلزایمر گزارش شده است. ممانتین، آنتاگونیست گیرنده NMDA، دارویی دیگری است که تأثیر مثبت در درمان آلزایمر متوسط تا شدید داشته است. تحقیقات در زمینه القای نوروژنز در مغز بیماران آلزایمر در مرحله مقدماتی می باشد. داروهای ضدروانپریشی تأثیر مثبت در کنترل اختلالات رفتاری این بیماران دارند، اما با عوارض جانبی جدی همراه هستند. بجز کار با مازپین، هیچ یک از داروهای ضدتشنج تأثیر مثبت روی این بیماری نشان نداده است. در میان داروهای ضدافسردگی اثرگذار بودن سیتالوپرام در یک کارآزمایی بالینی به اثبات رسیده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج ناامید کننده درمان های کنونی برای اختلالات شناختی بیماران آلزایمر مطالعات بیشتری جهت یافتن درمان‎های بی خطرتر و مؤثرتر لازم است. داروهای ضد روان پریشی، که درمان رایج برای اختلالات رفتاری بیماران آلزایمر هستند، با عوارض جدی همراه می باشند. بنابراین یافتن داروهای بهتر و مؤثرتر در این زمینه ضروری به-نظر می رسد.